Back to stories list

كاتی پشوو لە لای نه‌نکی Holidays with grandmother

Written by Violet Otieno

Illustrated by Catherine Groenewald

Translated by Agri Afshin

Language Kurdish (Sorani)

Level Level 4

Narrate full story The audio for this story is currently not available.


ئۆدۆنگۆ و ئاپیۆ لەگەڵ باوكیان لە شار دەژیان. ئەوان چاوەڕوانی هاتنی پشوویان ده‌کرد. نەك لەبەر ئەوەی قوتابخانە داخرێ، بەڵكو لەبەر ئەوەی ئەوان دەیانهەویست سەردانی نه‌نکیان بكەن. ئەو لە گوندێكی شوێنی ماسی گرتن لە نزیك دەریاچەیەك دەژیا.

Odongo and Apiyo lived in the city with their father. They looked forward to the holidays. Not just because school was closed, but because they went to visit their grandmother. She lived in a fishing village near a large lake.


ئۆدۆنگو و ئاپیۆ خۆشحاڵ بوون لەبەر ئەوەی كاتی ئەوە بوو که دوبارە سه‌ردانی نه‌نکیان بکه‌نه‌وه. شه‌وی پێشتر که‌ل و په‌له‌کانیان له جانتای هاویشتن و خۆیان ئامادە کرد بۆ گەشتێكی دورودرێژ بۆ گوندەكەی نه‌نکیان. ئەوان خەویان لێ نەكەوت وبە درێژای شەو سەبارەت بە پشوەكە قسەیان كرد.

Odongo and Apiyo were excited because it was time to visit their grandmother again. The night before, they packed their bags and got ready for the long journey to her village. They could not sleep and talked the whole night about the holiday.


بەرەبەیانی زووی رۆژی داهاتو ئەوان بە ئوتۆمبیلی باوكیان بەرەو گوندەكە بەڕێكەوتن. ئەوان به لای چیاكان و ئاژەڵە كێویەكان و كێڵگە چاییه‌کاندا لێیانخوڕی. ئەوان ئوتۆمبیله‌کانیان دەژمارد و گۆرانیان دەگوت.

Early the next morning, they left for the village in their father’s car. They drove past mountains, wild animals and tea plantations. They counted cars and sang songs.


دوای ماوەیەك منداڵەكان ماندوو بوون و خەویان لێکه‌وت.

After a while, the children were tired and fell asleep.


باوكیان، ئۆدۆنگۆ و ئاپیۆی کاتێک گه‌یشتنه گوندەكە لە خەو هەستاند. ئەوان چاویان به “نیارـ کانیادا”، نه‌نکیان که‌وت كە لەسەر حەسیرێك لەبن دارێك پشووی ده‌دا. نیار-كانیادا به زمانی “لو” بە مانای “كچی گه‌لی كانیادا” دێت. ئەو ژنێكی بە توانا و جوان بوو.

Father woke up Odongo and Apiyo as they arrived in the village. They found Nyar-Kanyada, their grandmother, resting on a mat under a tree. Nyar-Kanyada in Luo, means ‘daughter of the people of Kanyada’. She was a strong and beautiful woman.


نیار-كانیادا بە خێرهاتنی كردن و لە خۆشحاڵیان له ژوورەوە دەستی به سەما كردن و گۆرانی گوتن کرد. نەوەكانی زۆر به خۆشحاڵیه‌وه چاوه‌ڕێی ئه‌وه بوون هه‌تا هه‌رچی زووه ئەو دیاریانەی بدەنێ كە لەشارەو لەگەڵ خۆیان هێنابوو. ئۆدۆنگۆ گوتی: “لە پێشدا دیاریەكەی من بكەوە.” ئاپیۆش گوتی: نا، دیاریەكەی من لە پێشدا بكەوە!”

Nyar-Kanyada welcomed them into the house and danced around the room singing with joy. Her grandchildren were excited to give her the presents they brought from the city. “First open my gift,” said Odongo. “No, my gift first!” said Apiyo.


پاش ئەوەی كە ئەو دیاریەكانی كردەوە، نیار-كانیادا بە پێی داب و نەریتەكانی خۆیان سوپاس و پێزانینی ئاراستە كردن.

After she opened the presents, Nyar-Kanyada blessed her grandchildren in a traditional way.


دوایە ئۆدۆنگۆ و ئاپیۆ چوونه ده‌رێ. ئەوان شوێن پەپوولەو باڵندەكان كەوتن.

Then Odongo and Apiyo went outside. They chased butterflies and birds.


ئەوان چوونه سەر داره‌کان و لە ناو به‌نداوه‌که‌ش گه‌میان به ئاو ده‌کرد.

They climbed trees and splashed in the water of the lake.


كاتێك كە تاریكی داهات ئەوان بۆ نان خواردنی ئێوارە بۆ ماڵەوە گەڕانەوە. پێش ئەوەی خواردنەكەیان تەواو بكەن خەویان لێ كەوت!

When it was dark they returned to the house for dinner. Before they could finish eating, they were falling asleep!


رۆژی دواتر باوكیان گەڕایەوە بۆ شار و منداڵەكانی لە لای نیار-كانیادا بەجێ هێشت.

The next day, the children’s father drove back to the city leaving them with Nyar-Kanyada.


ئۆدۆنگۆ و ئاپیۆ لە كاروبارەكانی ماڵەوە یارمەتی نه‌نکیان دا. ئەوان ئاو و داریان ده‌هێنا. ئەوان لە کۆخی مریشكەكان هێلكەكانیان كۆكردەوە و سەوزیەكانیشیان لە باخچەكە لێده‌کرده‌وه.

Odongo and Apiyo helped their grandmother with household chores. They fetched water and firewood. They collected eggs from the chickens and picked greens from the garden.


نیار-كانیادا فێری نەوەكانی كرد كە چۆن “ئۆگالی” نەرم دروست بكەن و لەگەڵ شۆرباو بیخۆن. ئەو پێشانی دان چۆن “برنجی نارگیلی” دروست بكەن تا لەگەڵ ماسی برژاودا بیخۆن.

Nyar-Kanyada taught her grandchildren to make soft ugali to eat with stew. She showed them how to make coconut rice to eat with roast fish.


به‌یانیه‌ک ئۆدۆنگۆ مانگاكانی نه‌نکی بردە دەرەوە تا بیانلەوەڕێنێ. ئەوان بۆ ناو كێڵگەی هاوسێكەیان چوون. وه‌رزێڕه‌که‌ لە ئۆدۆنگۆ تووڕە بوو. ئەو هەڕەشەی لێکرد که مانگاکانی بۆ خۆی ببات، لەبەر ئەوەی بەرهەمەكانی ئەویان خواردووە. لەپاش ئەو رۆژەوە كوڕەكە به‌ڵێنی دا كە جاریكی دیكە مانگاكان کێشه دروست ناكەن.

One morning, Odongo took his grandmother’s cows to graze. They ran onto a neighbour’s farm. The farmer was angry with Odongo. He threatened to keep the cows for eating his crops. After that day, the boy made sure that the cows did not get into trouble again.


رؤژێكی دیكە منداڵەكان لەگەڵ نه‌نکیان چوونه بازار. ئەو کۆگایه‌کی هەبوو كە سەوزە و شەكر و سابونی تێدا دەفرۆشت. ئاپیۆ پێی خۆش بوو نرخی شتەكان بە كڕیارەكان بڵێت. ئۆدۆنگۆش ئەو كەرەستانەی كە كڕیارەكان كڕیبویان بۆیانی دەپێچاوە.

On another day, the children went to the marketplace with Nyar-Kanyada. She had a stall selling vegetables, sugar and soap. Apiyo liked to tell customers the price of items. Odongo would pack the items that customers bought.


لە كۆتایی رۆژەكە ئەوان پێكەوە چاییان خواردەوە. ئەوان یارمەتی نه‌نکیان دهدا لە هەژماركردنی ئەو پارانەی كە بەدەستی هێنابوو.

At the end of the day they drank chai tea together. They helped grandmother to count the money she earned.


بەڵام کاتی پشوودان تەواو بوو و منداڵەكان ده‌بێ بۆ شار بگەڕێنەوە. نیار-كانیادا كڵاوێكی بە ئۆدۆنگۆ و بلوزێکی بە ئاپیۆ دا. ئەو خواردنیشی بۆ سه‌فه‌ر بۆ ئامادە كردن.

But too soon the holidays were over and the children had to go back to the city. Nyar-Kanyada gave Odongo a cap and Apiyo a sweater. She packed food for their journey.


كاتێك باوكیان بە دوایاندا هات كە بیانباتەوە، ئەوان نەیاندەویست كە ئەوێ بە جێ بێڵن. منداڵەكان داوایان لە نیار-كانیادا كرد كە لە گەڵیان بۆ شار بچێ. ئەو پێكەنی و گوتی: “من بۆ ژیان کردن لە شاردا زۆر پیرم. من چاوەڕوانی ئێوە دەبم كە سەرلەنوێ بۆ گوندەكەم بگەڕێنەوە.”

When their father came to fetch them, they did not want to leave. The children begged Nyar-Kanyada to go with them to the city. She smiled and said, “I am too old for the city. I will be waiting for you to come to my village again.”


ئۆدۆنگۆ و ئاپیۆ زۆر بەگەرمی هەردووكیان لە ئامێزیان گرت و ماڵئاویان لێکرد.

Odongo and Apiyo both hugged her tightly and said goodbye.


كاتێ ئۆدۆنگۆ و ئاپیۆ بۆ قوتابخانە گەڕانەوە، ژیانی گوندەكەیان بۆ هاوڕێكانیان باس كرد. هەندێك لە منداڵەكان پێیان وابوو كە ژیان لە شار خۆشه. هێندێکیشیان پێیان وابوو گوند خۆشتره. بەڵام له هه‌مووی گرینگتر ئه‌وه‌ بوو که گشتیان پێیان وابوو که ئۆدۆنگۆ و ئایپۆنه‌نکێکی زۆر باشیان هه‌یه.

When Odongo and Apiyo went back to school they told their friends about life in the village. Some children felt that life in the city was good. Others felt that the village was better. But most of all, everyone agreed that Odongo and Apiyo had a wonderful grandmother!


Written by: Violet Otieno
Illustrated by: Catherine Groenewald
Translated by: Agri Afshin
Language: Kurdish (Sorani)
Level: Level 4
Source: Holidays with grandmother from African Storybook
Creative Commons License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Options
Back to stories list Download PDF