Back to stories list

خوشكەكەی ڤوزی گوتی What Vusi's sister said

Written by Nina Orange

Illustrated by Wiehan de Jager

Translated by Agri Afshin

Language Kurdish (Sorani)

Level Level 4

Narrate full story The audio for this story is currently not available.


بەیانییەكی زوو نه‌نکی ڤوزی بانگی كرد: “ڤوزی تكایە، وەرە ئەم هێلكەیە بۆ دایك و بابت بەرە. ئەوان دەیانەوێ کێکێکی گەورە بۆ زەماوەندی خوشكەكەت دروست بكەن.”

Early one morning Vusi’s granny called him, “Vusi, please take this egg to your parents. They want to make a large cake for your sister’s wedding.”


ڤوزی که ده‌چوو بۆ لای دایك و باوكی، له ڕێگادا دوو كوڕی بینی كە خەریكی میوە لێكردنەوە بوون. یەكێك لە كوڕەكان هێلكەكەی لە ڤوزی فڕاند و به دارێكی دادا. هێلكەكە شكا.

On his way to his parents, Vusi met two boys picking fruit. One boy grabbed the egg from Vusi and shot it at a tree. The egg broke.


ڤوزی هاواری كرد: “ئەوە چیت كرد؟” ئەو هێلكەیە بۆ كێکێک بوو. ئەو کێكە‌ش بۆ زەماوەندی خوشكم بوو. دەبێ خوشكم چی بڵێ ئەگەر هیچ کێكی زەماوەندی نەبێت؟

“What have you done?” cried Vusi. “That egg was for a cake. The cake was for my sister’s wedding. What will my sister say if there is no wedding cake?”


كوڕەكان لەوەی كە ئازاری ڤوزیان دابوو، پەشیمان بوون. یەكێك لەوان گوتی: “ئێمە ناتوانین لە دروستكردنی كێك یارمەتیت بدەین، بەڵام ئەم داره بۆ خوشكەكەت ببە.” ڤوزی درێژەی بە سەفەرەكەی خۆیدا.

The boys were sorry for teasing Vusi. “We can’t help with the cake, but here is a walking stick for your sister,” said one. Vusi continued on his journey.


لە ڕێگادا ئەو چاوی بە دوو پیاو كەوت كە خانویەكیان دروست دەكرد. یەكێكیان پرسی: “ئێمە دەتوانین لەو داره بەهێزە كەڵك وەرگرین؟” بەڵام داره‌که بە ڕادەی پێویست بۆ خانو دروست کردن بەهێز نەبوو، بۆیە شكا.

Along the way he met two men building a house. “Can we use that strong stick?” asked one. But the stick was not strong enough for building, and it broke.


ڤوزی هاواری كرد: “ئەوە تۆ چیت كرد؟ ئەو داره دیارییەك بوو بۆ خوشكم. مێوه‌ ڕنەكان ئەو داره‌یان بە من دا، چونكە ئەوان هێلكەكەیان شكاند كە بۆ كێك دروست كردن بوو. كێكەکە بۆ زەماوەندی خوشكم بوو. ئێستا نە هێلكە و نە كێك و نە دیاریه‌کیشم پێیه. ده‌بێ خوشكم چی بڵێت؟”

“What have you done?” cried Vusi. “That stick was a gift for my sister. The fruit pickers gave me the stick because they broke the egg for the cake. The cake was for my sister’s wedding. Now there is no egg, no cake, and no gift. What will my sister say?”


کڕێکاره‌کانی خانوبه‌ره‌سازی زۆر بە داخەوە بوون كە داره‌که‌یان شكاند. یەكێكیان گوتی: “ئێمە ناتوانین بۆ كێکەكە هیچ یارمەتیەكت بدەین، بەڵام ها ئەوە هەندێك گیای وشک بۆ خانووی خوشكەكەت بەرە.” دوایە ڤوزی درێژەی بە سەفەرەكەی دا.

The builders were sorry for breaking the stick. “We can’t help with the cake, but here is some thatch for your sister,” said one. And so Vusi continued on his journey.


لە رێگا، ڤوزی جوتیارێك و مانگایەكی بینی. مانگاكە گوتی: “دیاره ئه‌و گیایه بەتامه، دەتوانم هەندێكی لێ تام بکه‌م ؟” به‌ڵام تامی گیایه‌که زۆر خۆش بوو و مانگاكە هەمووی خوارد!

Along the way, Vusi met a farmer and a cow. “What delicious thatch, can I have a nibble?” asked the cow. But the thatch was so tasty that the cow ate it all!


ڤوزی هاواری كرد: “ئەوە چیت كرد؟ ئەو گیایه دیارییەك بوو بۆ خوشكم. کڕێکاره‌کانی خانوبه‌ره‌سازی ئه‌و گیایه‌‌یان بە من دا، چونكە ئەوان دارێکیان لێ شكاندم كە هی مێوەڕنەكان بوو. مێوڕنەكان داره‌که‌یان بەمن دابوو، چونكە ئەوان هێلكەكەیان شكانبووم كە هی كێكەكەی خوشكم بوو. کێکەكە‌ش بۆ شایی و زەماوەندی خوشكم بوو. ئێستا نە هێلكە، نە كێكێک و نە دیاریه‌کم پێیه. ده‌بێ خوشكم چی بڵێت؟”

“What have you done?” cried Vusi. “That thatch was a gift for my sister. The builders gave me the thatch because they broke the stick from the fruit pickers. The fruit pickers gave me the stick because they broke the egg for my sister’s cake. The cake was for my sister’s wedding. Now there is no egg, no cake, and no gift. What will my sister say?”


مانگاكە پەشیمان ببۆوە لەوەی كە چڵێس و چاوبرسی بوو. جوتیارەكە ڕەزامەندی نیشان دا كە مانگاكە وەك دیارییەك بۆ خوشكەكەی لەگەڵ ڤوزی بڕوات. و ڤوزی درێژەی بە سەفەرەكەی دا.

The cow was sorry she was greedy. The farmer agreed that the cow could go with Vusi as a gift for his sister. And so Vusi carried on.


بەڵام كە نیوەڕۆ داهات مانگاكە هەڵات و بۆ لای جوتیارەكە گەڕایەوە. ڤوزی لە سەفەرەكەی خۆیدا ڕێگای وون كرد. ئەو زۆر درەنگ بۆ شایی خوشكەکەی گەیشت. میوانەكان خەریكی نان خواردن بوون.

But the cow ran back to the farmer at supper time. And Vusi got lost on his journey. He arrived very late for his sister’s wedding. The guests were already eating.


ڤوزی هاواری كرد: “دەبێ چی بكەم؟ مانگا هه‌ڵاتوه‌که وەك دیارییەك لە جیاتی ئه‌و گیایه‌ی بوو كە کرێکاره‌کانی خانوبه‌ره‌سازی پێیان دابووم. کرێکاره‌کانی خانوبه‌ره‌سازی گیایه‌که‌یان دابومێ لەبەرئەوەی ئه‌و داره‌یان شكاندبوو كە مێوه‌ڕنەكان پێیان دابووم. مێو‌ه‌ڕنه‌کان دارێکیان دابوومێ، چونكە ئەوان هێلكەكەیان شكاندبوو كە بۆ كێکەكە بوو. كێکەكە بۆ زەماوەندەكە بوو. ئێستا نە هیڵكە، نە كێک و نە دیاریه‌کیشم پێیە.”

“What shall I do?” cried Vusi. “The cow that ran away was a gift, in return for the thatch the builders gave me. The builders gave me the thatch because they broke the stick from the fruit pickers. The fruit pickers gave me the stick because they broke the egg for the cake. The cake was for the wedding. Now there is no egg, no cake, and no gift.”


خوشكەكەی ڤوزی كەمێك بیری كردەوە و دوای گوتی: “ڤوزی، براكەم، به ڕاستی من گرینگی به دیاری ناده‌م. من هه‌روه‌ها گرینگی به کێکیش ناده‌م. ئێمە هەموومان پێكەوە لێره کۆبووینه‌وه، بۆیە من خۆشحاڵم. ئێستا بڕۆ جلی جوان لەبەر بكە و وەرە با جێژن بگێڕین.!” دوایه ڤوزی ئەو كارەی كرد.

Vusi’s sister thought for a while, then she said, “Vusi my brother, I don’t really care about gifts. I don’t even care about the cake! We are all here together, I am happy. Now put on your smart clothes and let’s celebrate this day!” And so that’s what Vusi did.


Written by: Nina Orange
Illustrated by: Wiehan de Jager
Translated by: Agri Afshin
Language: Kurdish (Sorani)
Level: Level 4
Source: What Vusi's sister said from African Storybook
Creative Commons License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 3.0 International License.
Options
Back to stories list Download PDF