ပ္ဍဲမွဲတ္ၚဲ၊ မိ ဂွံနင် သတ်ဆု ဗွဲမဂၠိုင်ရ။
One day, mama got a lot of fruit.
“ဆလအ် ပိုယ်ဂွံစ သတ်ဆုတအ်ဂှ်ရော?” ပိုယ်သၟာန်။ “ပိုယ်စ သတ်ဆု ဗတံဏအ်။” မိ သှ်။
“When can we have some fruit?” we ask.
“We will have the fruit tonight,” says mama.
ကောအဲ ရဟိမ် ဂှ် လောဘဇၞော်။ ဍေဟ် ကိတ်စေပ်ထောအ် သတ်ဆုတအ် သီုဖအိုတ်။ သတ်ဆု ဍေဟ်ဒးစိုတ်တအ်ဂှ်လေဝ် ဍေဟ်စထောအ် တၟာဂလိုင်။
My brother Rahim is greedy. He tastes all the fruit. He eats a lot of it.
“ရံင်စမ် ဗီုလဵု ရဟိမ် ဖန်ကၠောန်လဝ်!” ကရေဲတိုန် ဒေအ်အဲ။ “ရဟိမ် ဍေဟ် ဟွံကလင်အရေဝ် တုဲ တီလပါ်ဇကုသၟး၊” အဲဟီု။
“Look at what Rahim did!” shouts my little brother.
“Rahim is naughty and selfish,” I say.
မိ ထေဲကဵု ရဟိမ်။
Mother is angry with Rahim.
ပိုယ်လေဝ် ထေဲကဵု ရဟိမ် ကီုရ။ ဆဂး ရဟိမ် စိုတ် ညိဟွံလီု။
We are also angry with Rahim. But Rahim is not sorry.
“မိ ဟွံကဵု ဒုဟ်ကဵု ရဟိမ် ပုဟ်ဟာ?” သၟာန် ဒေအ်အဲ။
“Aren’t you going to punish Rahim?” asks little brother.
“ရဟိမ်၊ ဗှ်ေ သ္ဒးဒုင်ရောင် လတူဒုဟ် ဗှ်ေမကၠောန်လဝ်ဂှ်” အမေ ဟီု။
“Rahim, soon you will be sorry,” warns mama.
ရဟိမ် စမံင်စ ပရေအ်ရ။
Rahim starts to feel sick.
“အဲ ဗုင်ဂိ ကွေဟ်ဟ်၊” ကရောတ် ရဟိမ်။
“My tummy is so sore,” whispers Rahim.
မိတီဒၟံင် သ္ဒးဒှ် ဗီုဏအ်ရောင်ဂှ်။ သတ်ဆုတအ် ကဵုဒုဟ် ကုရဟိမ်!
Mama knew this would happen. The fruit is punishing Rahim!
တုဲဂှ်၊ ရဟိမ် ဟီုအရေဝ် သၠးအခေါင် ကဵုပိုယ်။ “အဲဆလအ်လေဝ် လောဘဟွံဇၞော် ဗီုဏအ်ရ၊” ဍေဟ်ကဵု ဂတိပါင်။ တုဲ ပိုယ် သီုညးဖအိုတ်လေဝ် ပတှ်ေ လတူဂတိပါင်ဍေဟ်ရ။
Later, Rahim says sorry to us. “I will never be so greedy again,” he promises.
And we all believe him.
